Master

Type:album
Format:CD
Performer(s):Drums are for parades
Label(s):Skeleton ears
Label code:SE002 / 900.A034.020
Distributor:PIAS Belgium
Release date:20.09.2010
Present in Music centreja
Genre(s):hardrock / metal / hardcore, Rock / Alternative
Language:English

Track-Info

1.The law
2.I'm not who you think we are
3.The beast
4.Another kind of bad
5.Boy was in the death room
6.Opium den idiot check
7.I'm the princess, you're the woods
8.Gold
9.Hello pedestrian
10.A salesman's pen

Pressinfo

(...) "Hun debuut klokt slechts af op een nederig half uurtje, maar toch slaagt het Gentse trio erin om je in die tijd volledig af te tuigen. Zo laat 'Another Kind of Bad' je achter met spierwitte knokkels, bloeddoorlopen ogen en schuim om de lippen, terwijl een viscerale gitaarsolo en mokerdrums door je ingewanden zinderen. Een op hol geslagen sax zaait dan weer paniek in 'Opium Den Idiot Check', terwijl strijkers 'Boy was in the Death Room' dramatiseren en Younes Faltakh van The Hickey Underworld het vileine 'The Beast' een niveau hoger tilt. The Mars Volta, de Melvins en Vandal X komen beurtelings voorbij in dit beklemmende universum, tot het kamerorkest strijkers aan het eind van 'A Saleman's Pen' bijdraagt tot onze algehele verbijstering." (****)
Gunther Van Assche, De Morgen, p.48 (25.09.2010)

"De laagvliegende, naar verbrand rubber ruikende Black Sabbath-riffs op deze eerste lp leggen een stonerrockconnectie bloot. Maar er is méér. Een schrille, epileptische jazzsax in Opium Den Idiot Check bijvoorbeeld, of Younes Faltakh die The Beast én zijn stembanden aan flarden schreeuwt, of anders wel de epische strijkersarrangementen van coproducer Reinhard Vanbergen (Das Pop). Goed, Reygaert, Dierickx & Reygaert vínden niet altijd wat ze zoeken, maar ze zóeken tenminste. Onthoud vooral die onstuitbare bestormingsdrang, mogelijk niet meer gezien sinds de Visigoten op city-trip naar Rome wilden, en swing gewoon mee." (***)
Kurt Blondeel, Focus Knack, p.36 (15.09.2010)

(...) "een massief powertrio dat de mosterd haalde bij de protogrunge van The Melvins, de tijdloze 'cock rock' van Led Zeppelin en een jongensachtige (dus enigszins te vergeven) fascinatie voor occultisme à la Aleister Crowley. Eerst speelden ze een ijzersterke livereputatie bijeen, en nu is er hun debuutplaat, een al even harde aanslag op de trommelvliezen als hun concerten. Onderga hoe de Iron Maiden-riff van 'The Law' zicha ls een boa constrictor rond je keel wikkelt, hoor Josh Homme (niet de echte!) een schandknaap mishandelen in 'Boy was in the Death Room', en zet het simpelweg op een headbangen met 'Another kind of bad'." (***)
Katia Vlerick, Humo #3658, p.191 (12.10.2010)

"Een redelijk fantastische debuutplaat" (...) "Parkinson komt inderdaad vroeg dit jaar: geen spier in uw lijf die eraan denkt om niet te scheuren bij de knock-out blow die Drums Are For Parades tentoonspreiden." (...) "Mastodon en Black Sabbath laten u niet onberoerd? Fijntjes. Op 'I'm Not Who You Think We Are' scheuren vocals en screams vervolgens met grote onderscheiding door het leven waarna uw ziel er nog nooit zo opgerookt uitzag als tijdens 'Boy Was In The Death Room'."
Joachim Van Waes, RifRaf #218, p.10-11 (september 2010)