Luc Brewaeys: impressies uit Montréal

This is an archived news item

12.02.2009

De compositiewedstrijd Vlaanderen-Quebec werd in 2008 afgeschaft, maar meteen vervangen door een 'Composer in Residence' werkverblijf. Luc Brewaeys kreeg als eerste de kans om op 8 februari voor vijf weken naar Montréal te vertrekken binnen deze nieuwe residentie/werkverblijf formule. Hij legt voor Muziekcentrum Vlaanderen een aantal indrukken van tijdens zijn verblijf vast.

Wie graag reageert op Luc's verslagjes kan dit doen op zijn Facebook pagina. Daar zijn ook wat fotootjes te vinden van zijn residentieverblijf.

Luc Brewaeys was de eerste Vlaamse componist die in 1988 de 'Prix de Musique Contemporaine du Quebéc' kreeg en is nu dus ook de eerste componist die binnen de nieuwe formule naar Montréal afreist voor vijf weken. Hij zal er het Montréal Nouvelles Musiques Festival van dichtbij meevolgen, lezingen geven aan de McGill University, componeren en nieuwe contacten leggen.

Zijn verslagjes:

#1     10 februari

Het is nu dinsdag 10 februari, 18u. Ben nu stilaan aangepast aan het uurverschil. Vanmorgen na een goede nachtrust kunnen beginnen componeren. Wat gewerkt aan het derde deel van mijn "8e Symfonie", die wordt gecreëerd tijdens Ars Musica 2010.

Ondertussen telefonisch contact gehad met de mensen van het SMCQ. Er was niet veel volk aanwezig vandaag, dus hebben ze me gevraagd om pas morgen tegen de middag te gaan kennismaken en alles te regelen in verband met hun Montréal/NouvellesMusiques-festival, dat volgende week donderdag van start gaat.

Deze namiddag ben ik gaan kennismaken met Jean Lesage, componist en decaan van de faculteit muziek van de McGll University (Engelstalig, maar iedereen spreekt er ook Frans). Het is ongeveer een kwartiertje lopen van waar ik woon. Het weer is overigens redelijk goed, lichte motregen, maar niet al te koud, zo'n -8°, best te doen (je went er snel aan). Hoe dan ook, Jean Lesage is erg sympathiek, we hadden een uitstekend eerste contact. We hebben de partituren uitgeprint die ik vrijdag aanstaande tijdens mijn lezing/master-class ga behandelen. Na mijn lezing vrijdag zal ik gaan eten met componist John Rea, die decaan was toen ik in 1988 de "Vlaanderen-Québec-prijs" ging ontvangen. Volgende week is het de bedoeling om met alle McGill-componisten een avondje uit te organiseren. Jean Lesage vertelde me dat niet alleen mijn reputatie als componist, maar ook die als moppentapper mij reeds voorafgegaan is, en ze verwachten ook op dat vlak dat ik m'n beste beentje zal voorzetten... Waarvan akte.

Ik ga binnen enkele uurtjes wat gaan eten, probeer nog te componeren vandaag, en ga toch nog een keertje vroeg slapen. Ik heb zo de indruk dat m'n buiten-activiteiten vanaf morgen zullen toenemen. Uiteraard hou ik jullie van alles zo volledig mogelijk op de hoogte.


#2     12 februari

"Deze middag gelunched met Walter Bourdeau, artistiek leider van het SMCQ en van het MNM-festival, ook (goeie) componist en dirigent, en vriend sedert 20 jaar, toen ik m'n prijs kreeg. We hebben het uiteraard over muziek gehad, hij vertelde me wat over de specifieke situatie(s) hier in Montréal. Naar het schijnt is er wat rivaliteit tussen sommige McGill-mensen en de Franstaligen. Hij was natuurlijk ook erg benieuwd om van me te horen hoe de muzikale (maar ook politieke) situatie in ons land is. De Québecquois kennen onze toestanden redelijk goed, en dus was het niet al te lastig om hem te doen begrijpen wat voor een circus er zich op dit moment in België afspeelt (op politiek vlak dan). Zo te horen gaat het hier in Montréal ietwat minder goed met de hedendaagse muziek dan bij ons, ondanks vele pogingen hun publiek te verbreden. Maar ze houden stand, en al met al valt het waarschijnlijk nog goed mee. Dat zal ik vanaf volgende week trouwens met eigen ogen kunnen constateren.

Gisteren rond de middag was ik dan in de burelen van het SMCQ, waar een uitgebreide ploeg (van zo'n 10-tal mensen !!) de boel bereddert. Er heerst een formidabele groepssfeer, en het is hallucinant om hen te zien vergaderen, ze hebben allemaal hun (uiteraard Mac-)computer voor zich, en tijdens hun besprekingen voeren ze dikwijls nog gesprekken met mensen van buiten, om de laatste regelingen te treffen voor het festival én voor hun toernee in Frankrijk die ze vanaf 10 maart gaan doen. Volgende week word ik tijdens het openingsconcert (donderdagavond), nadat het winnend werk van de laatste "Vlaanderen-Québec"-prijs zal gecreëerd zijn, officieel als eregast van het festival voorgesteld (ik zal zelfs op het podium moeten gaan).

Ik krijg van het SMCQ alle mogelijke faciliteiten, mag gebruik maken van hun netwerken om -onder andere- ontmoetingen te hebben met radio-mensen, met de directeur van de Opera, om tickets te krijgen voor concerten allerhande, en zo verder. Tijdens het festival zijn er verschillende panel-gesprekken waaraan ik zal deelnemen, het is ook de bedoeling dat ik een extra lezing zal geven over m'n muziek en over die van enkele Vlaamse collega's.

Het componeren gaat goed, en ik ben ook de laatste hand aan het leggen aan de voorbereiding van m'n lezing morgen in McGill. Ik zal daar voornameljk spreken over m'n Debussy-orkestraties en over mijn opera "L'uomo dal fiore in bocca". Ze verwachten daar zo'n 10-15 studenten (er is tegelijkertijd een repetitie aan de gang), die allemaal masters of doctorandi zijn. Ik word dus verondersteld om "voluit te gaan".

Vandaag heeft het de hele dag gemotregend met een aangename temperatuur van net boven het vriespunt, maar ze voorspellen voor deze avond een temperatuurdaling tot -20°, met als gevolg dat de voetpaden spekglad zullen zijn, dit wordt oppassen geblazen. Men vertelt me dat het spektakel van vallende voetgangers heel grappig kan zijn, behalve wanneer je het zelf voorhebt, natuurlijk..."

#3     15 februari 

Zowel vandaag (zondag) als gisteren prachtweer in Montréal, volle zon en steenkoud, naar gelang het moment van de dag van -11° tot -24°.  Mits goed aangekleed is dat best draaglijk, behalve wanneer er wind is, dan wordt het echt wel guur. Gisteren een rustige dag gehad, alleen maar componeren en wat gaan wandelen.

De lezing vrijdagnamiddag in McGill was een enorm succes. Er waren toch 16 studenten én 4 professoren aanwezig, ze waren erg aandachtig en geïnteresseerd en bleken onder de indruk te zijn, niet alleen van m'n Debussy-orkestraties maar ook van mijn eigen muziek. Vooral John Rea vertelde me achteraf, bij een overheerlijke Japanse maaltijd, dat hij "stunned" was dat ik erin geslaagd was op een persoonlijke manier het concept "speed/movement" in (van nature meestal nogal statische) spectrale muziek te introduceren. Nà mijn lezing  stelde ik (eigenlijk een beetje voor de grap) voor om aan eventueel geïnteresseerde studenten gratis compositieles te geven. Tot mijn verbazing gingen er twee studenten dadelijk op in, en 's avonds na mijn terugkeer van m'n avondje uit met John Rea vond ik nog twee mails van mensen die ook willen komen. Binnen enkele uren komt de eerste student al langs. Ben heel erg benieuwd.., morgen zeker verslag daarover.

Ik ken John Rea nog van 20 jaar geleden, en had hem nog eens kort ontmoet in Parijs in 2005. Vrijdagavond hebben we veel (bij)gepraat, de man is uitermate vriendelijk, heeft een uitstekend gevoel voor humor en is héél intelligent. Ik ken zijn recente muziek (nog) niet, hij geeft me een dezer dagen een CD. Maar we hadden een prachtavond en ik heb nu eens een "andere klok" gehoord over het muziekleven in Montréal, een totaal verschillende versie/visie dan die van Walter Bourdeau, iets minder "gekleurd", zo leek me. Ik vermoed zowat dat ik nog andere dingen zal te weten komen tijdens de komende weken. John raadde me aan om bij de mensen van SMCQ toch aan te dringen om voor mij wat lezingen te organizeren in het Conservatoire en in de Université de Montréal. Ik zal ze daar morgenvoormiddag over aanspreken.

Internet is een ongelloflijk iets. Donderdagavond kreeg ik een mail van een professor orkestratie van de mij totaal onbekende Brigham Young University in het stadje Provo (Utah) in de Verenigde Staten. De man heet Stephen Jones, is ook componist, en ging vrijdag toevallig een les geven over mijn orkestratie van één van de Debussy-Préludes. Hij vroeg me of ik een mp3-versie kon doormailen, omdat ze de bestelde CD nog niet hadden ontvangen. Dat deed ik en van het één kwam het ander. Vrijdagmiddag heb ik een soort generale repetitie voor mijn McGill-lezing gehouden voor die studenten in Utah via Skype. Met video, mijn gezicht werd ginds op groot scherm geprojecteerd. Dat experiment viel kennelijk zo goed mee dat we hetzelfde gaan doen op woensdag 11 maart, maar dan over mijn eigen muziek. Lange afstands-les, een heuse première voor me.

In afwachting van mijn eerste bezoeker hier, een stukje eten en dan weer aan het werk. Het gaat zeer goed, ik ben echt "in the mood" om te componeren.

Ziezo, dat is het alweer. Geef toe dat het de moeite is, niet? Er gebeurt hier veel meer dan ik voor mogelijk hield, en eigenlijk moet alles nog maar beginnen. Dit wordt erg spannend.

#4     18 februari   .

"Het weer blijft maar mooi hier, overdag stijgen de temperaturen naar een "aangename" -5°, 's avonds duikelen ze naar ongeveer -17° maar het blijft te doen omdat er weinig wind is. Zowel eergisteren als gisteren ervan geprofiteerd om enkele wandelingen te maken om de stad te (her)ontdekken.
Zondagavond kreeg ik het bezoek van mijn eerste student, een uitermate getalenteerde jongeman die luistert naar de naam Taylor Brook. Hij is 24, componeert nog niet zo erg lang. Hij vertelde me dat hij eigenlijk uit de popmuziek komt, zelfs al speelde hij ook viool tijdens z'n jeugd. Stilaan is hij dan tot het "klassiek componeren" gekomen en hij is nu leerling van componist Denys Bouliane aan de McGill-University. Blijkbaar is het een parcours dat in Noord-Amerika niet ongewoon is.  

Hoe dan ook, ik vond dat die kerel op heel korte tijd enorm veel bereikt heeft. Uiteraard moet er nog veel verfijnd worden, maar het is toch verbazend te merken dat hij beschikt over een uitstekend "innerlijk gehoor", volgens mij onontbeerlijk voor een (goede) componist. Toevallig hou ik van wat hij doet, omdat hij erg beïnvloed is door het spectralisme. Voor we het wisten waren er 4 uren voorbij, waarna we dan samen zijn gaan eten, voor de verandering nog maar eens Japans... Het klikte goed tussen ons, we zien elkaar weer volgende zondag, tussen een paar concerten door. Dit is z'n laatste mail naar me, het geeft een idee hoe hij de zaken bekijkt. "Yes, I think we got along well too (you are not mistaken), and beyond just 'getting along' it's especially interesting for me to get your perspective, which is so different from the perspective of our North American composers. Plus, I'm very musically self-serving, so I have the extra incentive of wanting you to give me more critical responses on what I'm working on now, which I have not yet shown you. So, I do want to take advantage of you being here and being available to see me."
Deze week schijnen er wat examens te zijn in McGill, dus zal ik de (voorlopig 3) andere studenten pas vanaf volgende week zien.

Maandag was componeerdag, verdergewerkt aan m'n stuk voor Ictus.
Gisterennamiddag nog eens langs het SMCQ gegaan om extra afspraken te maken, het SMCQ heeft speciaal voor mij (!!) een musicologe geëngageerd (Martine Rheaume) die alles voor me zal regelen, voor zover dat nodig is omdat ik uiteraard ook zelf initiatieven neem. We hebben op Google een soort agenda gecreëerd waarop we allebei afspraken kunnen opschrijven, en zo organiseren we alles zonder elkaar constant te moeten telefoneren.

Vandaag is het dan (voorlopig toch) ongeveer de laatste dag dat ik min of meer fulltime kan componeren, dat ga ik zoveel als mogelijk doen. Deze namiddag ga ik toch een bezoek brengen aan het Centre de Musique Canadien, waar ik hoop mij enkele interessante partituren en CD's te kunnen aanschaffen. Meer daarover in mijn volgende verslag.

#5     20 februari

"Woensdagnamiddag het CMC bezocht, een prettige wandeling van een goed halfuur door Chinatown en door "Le Vieux Montréal". Heel goed ontvangen geweest door Mireille Gagné, de (lokale) directrice van het Centrum. Zoals het te verwachten was hebben ze krankzinnig veel materiaal, maar ik heb toch enkele interessante werken kunnen te pakken krijgen. Ze zullen die zaken klaarmaken voor me tegen mijn vertrek. Omdat ik zoals geweten een orkestfanaat ben, heb ik eerst in die categorie gekeken, maar zo gek veel wordt er daar niet voor gecomponeerd. Blijkbaar spelen de symfonische orkesten daar (nòg) minder hedendaagse werken dan bij ons in Vlaanderen. Een pluimpje dus voor onze orkesten!

Tijdens mijn wandeling terug begon het te sneeuwstormen, de temperatuur zakte in zowat een goed kwartier van -4° naar (ongeveer) -19°. Er was ook veel wind, ik was blij weer thuis te zijn. Intussen is het -weliswaar met enkele onderbrekingen- blijven sneeuwen. Voor de eerste keer sedert mijn aankomst hoor je de wind fluiten rond het gebouw hier, redelijk indrukwekkend geluid is dat. Gelukkig heb ik heel warme kledij mee, geen probleem dus wanneer ik buiten kom.

Gisterenavond was het dan het startschot van het festival Montréal/Nouvelles Musiques in de "Pierre Mercure" zaal van het Centre Pierre Péladeau (de thuisbasis van het SMCQ), met een concert door het Quasar-saxofoonkwartet, aangevuld met 4 klarinetten en het vocaal ensemble "Viva Voce" gedirigeerd door Peter Schubert (die man heeft z'n naam niet gestolen!!). Samen brachten ze een pracht-uitvoering van "Canticum Novissimi Testamenti" van Luciano Berio, een werk dat ik kende maar nog nooit live mocht meemaken. Héél mooi was dat! Voordien speelden ze een compleet maf stuk van de Montréalais Jean-François Laporte, voor zover ik weet geen familie van mijn vroegere leraar. Die man maakt muziek met ongeveer àlles wat hij vindt, "objets trouvés" dus. Het puur muzikale resultaat is wisselvallig, maar hij kan met behulp van gesofistikeerde informatica prachtige klankkleuren tevoorschijn toveren. Er was ook een wereldpremière voor saxofoonkwartet van de nestor van de componisten van Québec, Gilles Tremblay (°1932), die ik 20 jaar geleden ook al ontmoette. Erg vriendelijke man, herinnerde zich nog dat we toen samen Chinees zijn gaan eten. Ik was, om eerlijk te zijn, bepaald niet wild van zijn nieuw werk.., ik onthou me dus van verder commentaar. Achteraf werd dan het winnend werk uitgevoerd van de "Vlaanderen-Québec" prijs editie 2008, "Le chêne et le roseau" voor cello-solo en 8 fluiten verspreid rond het publiek van de 37)jarige Anila Llugdar, van Argentijnse origine. Mooi stuk, maar "zonder potten te breken", om het zo maar te zeggen. Na die uitvoering werd ik op het podium geroepen en door Walter Boudreau aan het publiek voorgesteld als laureaat 2009.

Er was veel volk (ik snap niet waarom ze klagen over gebrek aan belangstelling) en tot mijn grote vreugde zag ik Anne-Marie Messier terug, die 20 jaar geleden de administratieve directrice was van het SMCQ en met wie ik heel prettige en aangename ontmoetingen had. Het was echt een fantastisch moment om ze terug te zien, en we gaan binnenkort zeker afspreken bij haar thuis, herinneringen ophalen en bijpraten.

Vandaag is het nog wat componeren geblazen, deze avond staat het volgende concert op het programma. Je leest er alles over in m'n volgende verslag."

#6     23 februari    

Vrijdagnamiddag mijn tweede student ontvangen, alweer was het eerste contact heel prettig, en de tijd vloog voorbij. We zijn daarna samen iets gaan drinken en ik heb dan mijn eerste pint bier gedronken sinds mijn aankomst hier. Daarna zou ik naar het concert gegaan zijn, maar ik kreeg een aanval van "knallende" migraine (helaas gebeurt dat regelmatig) en ik ben -zelfs zonder te gaan eten- dadelijk weer naar huis gegaan en in mijn bed gekropen.

Zaterdag was het voornamelijk componeren, 's namiddags de derde student (een Iraniër die hier studeert) gezien en dan 's avonds naar een MNM-concert met allemaal creaties. Het centrale thema was de "Papillon Monarque" (koningsvlinder), en alle werken waren met viedobeelden, speciaal gecreëerd door diverse "videasten", zoals ze die artiesten hier noemen. Het was een samenwerkingsconcert met een Mexicaans eensemble, en er stonden composities op het programma van componisten uit Mexico en uit Québec. De zaal in het Conservatoire zat helemaal vol, zo'n goeie 300 mensen dus, naar het schijnt hebben ze (om veiligheidsredenen) volk moeten weigeren, de belangstelling is er dus wel degelijk. Maar tot mijn grote spijt heb ik geen enkel werk gehoord dat me écht kon overtuigen, ondanks de erg puike uitvoeringen. 
Het "betere" werk was van de hand van Michel Gonneville, die ik nog kende van de vorige keer en die ooit in Luik heeft gestudeerd. Van hem ga ik deze avond een nieuw werk horen (alweer met video en dansers) in een oude gieterij, benieuwd wat dat zal worden.

Gisteren namiddag naar het concert geweest met het Orchestre Métropolitain du Grand Montréal onder leiding van hun chef-dirigent Yannick Nézet-Séguin, die trouwens sedert dit seizoen ook chef-dirigent is van het Rotterdams Filharmonisch. Hij dirigeerde al ettelijke malen enkele van mijn Debussy-orkestraties, en ik wilde hem spreken omdat ik erg graag zou hebben dat hij de tweede opera die ik voor de Vlaamse Opera zal componeren zou dirigeren. Op het programma de "Militaire" van Haydn en "Das Lied von der Erde" van Mahler. Prima concert, dat plaatsvond in de grote concertzaal aan de Place des Arts, de "Salle Wilfrid Pelletier". Ongelooflijke zaal met een mooie akoestiek, met een capaciteit van 3000 zetels behoorlijk indrukwekkend, en de zaal zat zo goed als eivol. Daarna Yannick even gesproken (niet evident met al dat volk), en hij zou eventueel bereid zijn aan m'n opera-project mee te werken. We houden verder contact via mail, en we zien elkaar binnenkort wanneer hij noeg eens in Rotterdam is, dan heeft hij doorgaans veel meer tijd. Hij speelde hier een thuismatch en wordt wegens zijn nog relatief jonge leeftijd eowat als een held beschouwd, en het was eraan te merken: hij kreeg na de (overigens inderdaad prachtige) uitvoering van Mahler een staande ovatie.

Het heeft bijna het hele weekeinde door gesneeuwd, het uitzicht is formidabel, en het is een plezier om buiten rond te lopen. Intussen heel goed gewend aan die koude, als het -5° is, voelt het zelfs al "warm" aan...

Gisterenavond dan Taylor Brook nog eens gezien, hij had een partituur mee waar hij op dit moment aan bezig is, en dus kon ik hem een heuse les geven. Ik vond het heel interessant (ik hoop voor hem hetzelfde) en ik denk zelfs dat zijn stuk voor 15 musici heel goed zal worden. 
Weer lekker gaan eten, en vandaag, binnen enkele uren, ga ik nog maar eens uit lunchen. Deze keer met componist Gilles Gobert, die assistent is van Claude Ledoux in het Conservatorium van Mons. Hij is hier voor een weekje, en het zal prettig zijn hem ook hier eens te ontmoeten.  Hij is een Mac-fanaat (zoals ik) en gespecialseerd in live-electronica. Ik ben van plan hem een paar tips te vragen in verband met software voor zaken die ik in m'n eerstkomende werken wil uitsteken. Ik hoop dat hij me daarbij zal kunnen helpen. In de late namiddag zie ik dan de vierde student voor ik dan naar het nieuwe stuk van Michel Gonneville ga luisteren, waarover je mijn impressies kan lezen in m'n volgende verslag.

#7     25 februari

Maandag heeft het zo ongeveer de hele dag gesneeuwd. Prettig weerzien en lunch met Gilles Gobert, die me toch kon vooruithelpen in verband met die software. In de late namiddag kwam de jongste student langs, een 18-jarige Taiwanees (William Kuo genaamd) die zijn allereerste compositie net had afgewerkt. Ik vond het erg boeiend daarnaar te kijken, en er uiteraard veel technische fouten uit te halen. We zijn er een tijdje zoet mee geweest, maar ik vond het interessant omdat hij blijkbaar echt vertrekt vanuit wat hij in z'n hoofd hoort. Natuurlijk moet hij bij wijze van spreken alles nog leren, maar in zekere zin vond ik het toch indrukwekkend. Het was wel een speciale ervaring om aan een echte beginneling les te geven.

's Avonds laat stond er de creatie van een 65-minuten lang multimedia-werk (alweer), "Hozhro" van Michel Gonneville op het programma. De titel betekent "innerlijke harmonie" in het Navajo. De ruimte was een oude gieterij, héél speciaal en perfect geschikt voor dit soort toestanden. Toevallig was John Rea ook aanwezig, en na afloop waren we allebei akkoord over het feit dat we ons afvroegen wat de zin van dit alles was, ondanks de muziek die -weliswaar een beetje langdradig- toch erg goed geschreven was. Het  ontging ons volkomen. 
Ik vond het dan helemààl flauw als achteraf tijdens ons gesprek met Gonneville bleek dat de mooiste passage eigenlijk een soort herwerking was van een stuk dat hij twaalf jaar geleden had gecomponeerd..!

Gisterennamiddag, het was trouwens een pràchtige zonovergoten dag, ben ik Marianne Perron gaan bezoeken, die programmadirecteur (specifiek voor nieuwe muziek) is bij het Orchestre Symphonique de Montréal om haar mijn muziek te gaan voorstellen. We hadden een erg aangenaam gesprek, en met wat geluk (en extra netwerken) zou het zelfs al kunnen dat ze relatief gauw iets van me zullen uitvoeren. Dat zou uiteraard fantastisch zijn. Nu zal ik eerste nogal wat mailtjes moeten schrijven...

Gisterenavond dan naar het volgende MNM-concert geweest in de gloednieuwe zaal van het Conservatoire. Eindelijk eens wat goede muziek gehoord. Een heel mooi (maar duivels moeilijk) stuk voor klarinet solo van Michel Gonneville. Maar het werk dat er onmiskenbaar voor mij uitsprong was de creatie van één van zijn leerlingen, de 28-jarige Marie-Pierre Brasset. Het stuk voor vier solisten verspreid rond het publiek in de zaal en 11 musici op het podium heette "Mouvances migratoires" en was een uitstekend uitgebalanceerd werk dat tegelijkertijd relatief direct aansprak maar ook veel polyfonie en (prachtige) harmonische snufjes bezat. Kortom, heerlijke muziek, waar ik echt van heb genoten, en dit was om heel eerlijk te zijn, de allereerste keer. Binnen twee weken geef ik een masterclass in het Conservatoire, ik zal ze daar zeker weer ontmoeten.

Intussen heb ik vernomen dat ik volgende dinsdag een conférence ga geven in de Université de Montréal. Voor zo'n lezing willen ze altijd een titel hebben, om publiciteit te maken. Wanneer ik gewoon over mijn muziek ga praten heb ik meestal geen titel, maar ik heb ze ze dan toch het volgende aangekondigd.: "La modalité spectrale de Luc Brewaeys et l'incorporation du concept vitesse/mouvement". Ze zijn daar heel tevreden mee, ik ga nog een échte conferencier worden..!

Morgennamiddag ontmoet ik Lorraine Vaillancourt, de dirigente van het Nouvel Ensemble Moderne, die binnen een paar weken in Ars Musica optreden in Brussel. Dat zal heel prettig worden, ook al omdat ze mijn muziek eigenlijk al wel een beetje kent. Ik zal haar wat "verse"  opnames van mijn recente muziek geven, en een stuk of 2-3 partituren die ze misschien zouden kunnen uitvoeren in de toekomst.

Deze avond is er een uitvoering van één van de -naar mijn mening- meesterwerken van de laatste jaren : "An Index of Metals" van Fausto Romitelli. Ik moet bekennen dat ik ernaar uitkijk, het zou me overigens niet verbazen dat dit het beste concert van het hele festival zal worden... En maar hopen dat de mensen aan de mengtafel hun job kennen, want daar staat of valt de uitvoering mee. Het concert vindt plaats in de Saint Jean-Baptiste kerk, met een akoestiek die in principe garant zou moeten staan voor een mooie ervaring. Morgen laat ik jullie weten hoe het is afgelopen.

#8     27 februari

Zoals voorzien en verwachten was het woensdagavond feest voor mij! De Uitvoering van "An Index of Metals" was ronduit schitterend, ondanks twee kleine 'schoonheidsfoutjes'. Zelfs de videobeelden die erbij hoorden, maar waar ik niet zo gek op ben, vielen best mee. Ze werden op drie enorme schermen achter de musici geprojecteerd. In die prachtige kerk werd dit alles dus een echte totaalervaring, bijna zoals een transcendentale ritualistische meditatie, zoals het overigens de bedoeling van de makers was. Er was heel veel volk, en na afloop was zowat iedereen het eens over de grote kwaliteiten en de persoonlijkheid van deze muziek. Ondanks de prachtopname die het Ictus Ensemble van dit werk heeft gemaakt, blijft het toch een fantastische ervaring om het live mee te maken. Het werk, dat ik zou omschrijven als een "gespectraliseerde Pink Floyd", is zodanig beklijvend dat je daarna even niets anders meer wilt/kunt horen. Gilles Gobert was er ook met zijn vriendin en we zijn daarna met z'n drieën een uitstekend Italiaans restaurant binnengestapt en hebben ons tegoed gedaan aan een heerlijke maaltijd, nagenietend van Romitelli's muziek.

Gisterenochtend nog wat gecomponeerd, in de namiddag heb ik Lorraine Vaillancourt ontmoet. Ze is de stichter en dirigeert ook, nu al 20 jaar lang, het Nouvel Ensemble Moderne, dat intussen een uitstekende reputatie geniet to ver buiten Québec. Ze spelen binnen een kleine twee weken het openingsconcert van Ars Musica in Brussel. Helaas zal ik dat moeten missen omdat ik op dat moment nog steeds hier in Montréal zal zijn. Ik pikte toch een stukje repetitie mee, en kon constateren dat Lorraine een fantastische dirigent(e) is, zeer ontspannen maar intensief repeteert en alles hoort, kortom topniveau als je het mij vraagt. Daar komt nog bij dat ze een uiterst beminnelijke dame is met een prima gevoel voor humor en een scherpe intelligentie met een open geest. We zijn samen een glas gaan drinken in een (jawel!) Belgisch café, ik heb haar CD's met m'n recente muziek gegeven en we hebben over heel wat zaken gepraat (en enkele goeie moppen getapt). Ik vertelde haar ook over het nieuwe stuk dat ik nu aan het schrijven ben voor Ictus en ze was direct héél geïnteresseerd om dat werk hier in Montréal uit te voeren. Ik heb haar dus beloofd de partituur op te sturen van zodra het klaar zal zijn. Ze vond dat ik geen 20 jaar meer moet wachten vooraleer ik weer eens naar Montréal kom...

Gisterenavond was het dan het concert van het SMCQ zelf in hun hoofdkwartier, de Salle Pierre Mercure. Concert in twee delen, het eerste deel was een soort hommage aan de (pop-)muziek van de jaren zeventig, gemaakt door Walter Bourdeau en door de Fransman René Bosc. 
Tot mijn grote spijt vond ik dat van een platitude, vulgariteit en simplisme dat op de duur zelfs zodanig ergerlijk werd dat ik me gedwongen voelde om de zaal te verlaten, wat ik natuurlijk dan ook deed, ik ben tenslotte geen masochist. Het tweede deel van het concert stond in schril contrast met het eerste deel, Cage en Xenakis door het Sixtrum percussie-ensemble, zelden samenspel gezien en gehoord dat zo indrukwekkend was. Het speelplezier droop er af en ze dansten als het ware op deze toch wel moeilijke muziek, het ganse (overigens weer talrijk aanwezige) publiek zat op het puntje de stoel. Als uitsmijter 
zong/speelde/dirigeerde de sopraan Barbara Hannigan met de musici het  
SMCQ in een fenomenale versie van de "Mysteries of the Macabre" van Ligeti.

Ik heb overigens kunnen constateren dat onze vriend Walter Bourdeau het (zoals ik al had opgevangen) bijzonder moeilijk heeft met meningen die afwijken van de zijne. Ik bespaar jullie zijn reactie wanneer ik hem vertelde dat het eerste deel me niet had kunnen bekoren. Het komt allemaal wel goed, maar voorlopig wilt hij me zelfs niet meer spreken. 
Interessant...

Dadelijk begint er in het Conservatoire een tweedaags symposium over de hedendaagse muziek hier in Canada, toegespitst op educatie. Er zijn heel wat interessante sprekers aangekondigd, er zijn ronde tafelgesprekken waaraan ik ook zal deelnemen. Het relaas daarover lezen jullie in m'n volgende verslag.

#9     27 februari   22u25

Deze ochtend begon het symposium over hedendaagse muziek/opvoeding meteen met een klepper van formaat. Een man van wie ik de muziek en de reputatie kende maar die ik nooit dacht te ontmoeten was de eerste spreker. Componist-pedagoog en (vooral in Canada) levende legende R.  Murray Schafer (de R. staat voor Raymond, maar wordt nooit uitgesproken), bijna 76 jaar oud, onder andere uitvinder van het begrip "soundscape" in de vroege jaren zeventig en de auteur van talrijke boeken en mooie composities gaf een uiteenzetting over hoe je kinderen kunt leren omgaan met en zich bewust worden van 'geluid', in de breedst mogelijk zin van het woord.
De man spreekt met een ontwapenende eenvoud, maar wat hij vertelde en demonstreerde was van een (voor sommigen bijna onverwachte) logica en vooral ongelooflijk relevant. Na zijn lezing heb ik de gelegenheid gehad hem een halfuur "en privé" te kunnen spreken, ik moet zeggen dat dit gesprek voor mij één van de hoogtepunten zal blijven van mijn verblijf hier! Hij heeft me zijn recentste boekje cadeau gedaan, "A Sound Education" dat ik daarnet in een klein uur heb verslonden. Het geeft je een heel verfrissende kijk op de alledaagse geluiden die ons altijd omringen, maar ook op muziek. Morgen zie ik hem weer, ik kijk er naar uit. De rest van de dag was interessant, maar niet wereldschokkend. Ik heb ook nog collega James Harley teruggezien, het was intussen ook weer een zestal jaren geleden dat we elkaar laatste zagen, in Leuven was dat, tijdens het Transit-festival.

Deze avond was het echter weer van dat! Tijdens het concert heb ik de zaal na een kwartier alweer verlaten, zonder 'ruzie' deze keer, want het ding was nog maar pas bezig. Maar het was zo'n overjaars jazz-gedoe waarvan je kilometers op voorhand al kon ruiken wat er ging komen. Interesseert me niet, en al zeker niet in een zogenaamd "nieuwe muziek"-festival. In principe ging ik na dit concert met Joh Rea iets drinken, maar het zal dus voor een andere keer zijn. Ik heb hem een mailtje gestuurd, hieronder een uittrekseltje... Hopelijk amusante lectuur die ik jullie niet wil onthouden. "Good evening John, I know we were supposed to have a drink after tonight's concert, but -again- I left the hall after some 15 minutes because I thought it was useless for me to stay. I have nothing against Jazz-music, but that's not really what I expect nor want to hear during a so-called "new music" festival, besides the fact that what I heard was so incredibly predictable and not of the highest quality, at least in my opinion. I really had the impression to waste my time. I must admit I start to understand why Denys (Bouliane) left the co-direction of this event, as I'm getting an insight in our friend Walter Boudreau's esthetic taste, which indeed appears to be quite distant of mine. That's perfectly fine with me, of course, but I don't feel obliged to undergo this against my will. I don't remember if I told you yesterday, but, when I told him I didn't like too much the first part of the concert, I found his reaction very interesting: he said "fuck you" (in English, yes) and just walked away. Thinking this over I must say I find this quite an amusing situation, thus I'm very curious as to my next encounter with him..."

Al met al vind ik eigenlijk wel dat het zo stilaan een beetje genant wordt, want van de enige drie écht goeie stukken die ik tot nu toe hoorde waren er twee van Italiaanse componisten die al dood zijn (Berio & Romitelli).., en het andere was van de leerlinge van Michel Gonneville. En binnen drie dagen is dat festival afgelopen.  Morgenavond zal het tenminste wél een goed concert zijn, veel Monteverdi, een beetje Vivier, Debussy en Ravel. Dat komt dus wel in orde, maar echt "nieuw" kan je die muziek natuurlijk ook weer niet noemen.

Maar niet getreurd, ondanks veel regen vandaag blijft Montréal een bruisende prachtstad. "Always look at the bright side of life", en dat is precies wat ik hier doe!

#10     2 maart

Zaterdag voormiddag was er een amusant rondetafelgesprek over de zogenaamde kloof tussen de "contemporary music" en het publiek. Als enige Europese componist in het gezelschap vond ik het bijzonder geestig om te constateren dat ze hier in Québec net dezelfde soort discussies voeren als bij ons in Vlaanderen. Ook zij hebben een beetje dat idee van "als het iets van ons is, zal het wel minder goed zijn, zeker?"... Componist/dirigent Alex Pauk (waarover verder meer) was naar mijn mening de enige die juiste en realistische dingen vertelde. 
Op een gegeven moment heb ik het woord gevraagd en -tot groot jolijt van sommigen- gezegd dat dit soort "non-debatten", colloquia, festivals, enzoverder in Europa net eender verlopen en dat we er eigenlijk ook niet uit geraken. Veel en vooral goede uitvoeringen van onze muziek, zonder artistieke compromissen maar omkaderd door een goede communicatie, is (naar mijn mening toch) de sleutel tot het bereiken of het verbreden van een publiek. Als ik het muziekleven hier vergelijk met dat in Vlaanderen valt me op dat de situatie heel analoog is, en dat het publiek heus wel volgt, uiteraard in acht genomen dat we hoe dan ook werken voor een relatief klein segment van de bevolking.

Het avondconcert door de "Jeunes Solistes", een uitstekend vocaal ensemble uit Parijs, was heel mooi. Prima uitvoeringen van madrigalen van Monteverdi, Debussy en Ravel, met daarenboven een prima versie van de "Love Songs" van Claude Vivier. Er werd ook een kort werk gebracht van een Franse componist wiens naam ik al niet meer wil onthouden, omdat z'n muziek echt nogal onbenullig was. Ik zag wél onze vriend Walter Boudreau terug, en hij was weer de beminnelijkheid zelve, net alsof er niets gebeurd was. Vond ik prima, want uiteindelijk had ik hem gewoon maar gezegd dat ik iets niet zo goed vond, et alors..? We gaan elkaar één van de komende dagen uitgebreid zien, CD's, partituren en gedachten uitwisselen, en het wordt best gezellig. Walter is een heel impulsieve man, maar "au fond" is hij een fijne man, wiens enige probleem volgens mij is dat hij alles nogal persoonlijk opneemt en soms moeilijk afstand kan nemen van de dingen.

Na dat concert ben ik dan gaan eten met collega-componisten John Rea, José Evangelista en Alex Pauk. Los van het feit dat we alweer formidabel goed gegeten hebben, was dit een uitermate prettige bijeenkomst. De drie heren zijn allercharmanst, hebben een groot gevoel voor humor en ze waren in een heel vrolijke stemming. We hebben uiteraard veel gedebatteerd over muziek, ik ben overigens veel te weten gekomen over hoe de zaken (subsidiëring, enz.) hier in elkaar steken, maar we hebben ook veel gelachen. Ik heb ook mijn "muzikale moppendoos" opengehaald, duidelijk met succes. We hebben ons uitstekend geamuseerd. Even toch nog dit: Alex Pauk runt en dirigeert al jarenlang een orkest in Toronto, dat zo'n 6-7 concerten per seizoen speelt, met uitsluitend muziek van de 20e-21e eeuw en ongeveer 80% Canadese muziek. Ik kwam uitstekend overeen met de man, en ben quasi zeker dat hij in de nabije toekomst muziek van me zal uitvoeren met zijn orkest. Het orkest heet "Esprit Orchestra" en ze brengen ook regelmatig CD's uit, waarvan ik er enkele zal meekrijgen. Ik heb trouwens bij het Canadese Muziekcentrum een resem opnames en partituren besteld, die mijn archieven zullen verrijken.

Gisteren was het dan het slotconcert van het MNM-festival, een hommage aan Claude Vivier door het uitgebreid vocaal ensemble van de "Jeunes Solistes". Heel goed concert, gevolgd door een receptie waarop ik tal van vrienden en collega's heb gezien. Vanaf nu wordt het voor mij weer wat rustiger, ik geef nog wel enkele lezingen (morgen in de Université de Montréal), ik zal zeker nog ontmoetingen hebben omdat al die mensen nu wat meer tijd zullen hebben omdat het "feest" is afgelopen. Maar ik ga vooral weer wat meer kunnen componeren, de laatste week was op dat vlak een beetje magertjes...

Vandaag begint in McGill ook het MusiMars festival, met ellenlange concerten, waarvan ik er waarschijnlijk niet al te veel van ga bijwonen, vooral ook omdat veel geprogrammeerde werken mij niet echt aanstaan. Morgen ontmoet ik John Adams, die 's avonds een heel boeiend concert dirigeert met het Orchestre Symphonique de Montréal. Meer daarover in mijn volgend verslag.

#11     4 maart

Maandag een rustige dag gehad, wat kunnen componeren en wat rondgelopen in de stad. Gisterenavond in de mooie Redpath Concert Hall van de McGill University een prima koorwerk gehoord van Jean Lesage (zie verslag 1). Het koor Viva Voce was schitterend, ze hebben een prachtsound en ze zingen haarjuist. Ik kende nog geen muziek van hem, maar hij geeft me een van de komende dagen een CD mee met wat andere werken.

Gisteren voormiddag nog langs het SMCQ geweest om partituren uit te printen voor mijn lezing 's namiddags in de Franstalige Université.  Meteen heb ik ook een resem CD's meegekregen voor mijn archief. De lezing is goed verlopen, er was veel interesse vanwege de talrijk aanwezige studenten (en leraars). Volgende week nog eentje in het Conservatoire, en dan zitten de lezingen erop.

Gisterenavond dirigeerde John Adams het Orchestre Symphonique de Montréal in een gevarieerd programma: Brittens "Sea Interludes", de "6e Symfonie" van Sibelius en na de pauze een orkestratie door Percy Grainger van Ravels "La vallée des cloches" en om te eindigen Adams'  eigen "The Dharma at Big Sur" met Leila Josefowicz op elektrische viool als soliste. Ik vind dit werk niet het beste dat Adams heeft gecomponeerd, maar het was toch behoorlijk indrukwekkend. Een staande ovatie werd zijn deel, ik moet overigens zeggen dat de Québecquois nogal vrijgevig zijn met hun staande ovaties, voor 't minste geringste staan ze recht om te applaudisseren. Zouden de stoelen van zo'n slechte kwaliteit zijn..?!

Een ander nieuwsje nog. Morgen (donderdag 5 maart) speelt het Spectra Ensemble een concert in het Muziekgebouw aan 't Ij in Amsterdam, met op het programma mijn "OBAN" en "Cardhu", naast werk van Murail & Grisey. Uiteraard kan ik er niet bij zijn, maar gelukkig neemt Radio 4 het op en zendt het ook rechtstreeks uit. Ik zal het beluisteren via het internet, want het is eigenlijk de première van de volledige versie van "Cardhu". Ik kreeg gisteren telefoon van de mensen van Radio 4 met de vraag of ik misschien via Skype een live-interview zou kunnen geven tijdens de pauze van dat concert. De techniek staat tegenwoordig voor niets, maar ik ben toch benieuwd of dat zal lukken.

Straks ga ik lunchen met criticus en landgenoot Harry Halbreich. Het is gek, in België zien we elkaar redelijk zelden, maar in het buitenland komen we elkaar regelmatig tegen, en dàn hebben we allebei tijd om te gaan eten en zo onze nieuwsjes uit te wisselen. Harry is met z'n 77 jaar nog heel kras (ook van geest, trouwens) en blijft de aardbol maar rondreizen om de nieuwste creaties te gaan beluisteren.  Hij is dan ook op dat vlak een wandelende encyclopedie. Deze avond ga ik een werk van Gérard Grisey beluisteren, je leest er meer over in m'n volgend verslag.

#12     6 maart

De lunch met Harry Halbreich ("Dirty Harry", zoals hij hier blijkbaar wordt genoemd) was zoals te verwachten erg "leerrijk". Eén ding vind ik wel spijtig: in tegenstelling tot vroeger spreekt de man alleen nog maar over muziek, componisten die hij zogezegd heeft "ontdekt" en over wat hij al dan niet goed vindt. Hij is ook een heel "envahissant" (ik vind geen beter woord in het Nederlands) type, wat soms heel storend is indien je in zijn gezelschap met anderen wilt spreken. Maar uiteraard blijft hij een ongelooflijke bron van informatie over de meest recente ontwikkelingen in de hedendaagse muziek. En, in tegenstelling tot sommige anderen, kan ik met hem tenminste van mening verschillen zonder dat onze vriendschap eronder lijdt.

Dinsdagavond ben ik gaan luisteren naar "Le Noir de l'Etoile", een werk uit 1990 van Gérard Grisey voor 6 slagwerkers rond het publiek en live-captatie van "pulsar-geluiden" uit de ruimte. Ik had het werk zo'n 15 jaar geleden gehoord in de Hallen van Schaarbeek tijdens een Ars Musica concert, en ik  was benieuwd het nog eens te horen. Ondanks de speciale sfeer die er wordt opgeroepen door die live-signalen uit de ruimte vond ik ook deze keer dat het werk een beetje te lang is, maar er komen uiteraard fenomenale passages in: het einde van het werk is formidabel! De uitvoering door McGill-studenten was meer dan behoorlijk en ze werden terecht met een daverend applaus beloond.

Daarna gaan eten met componist Denys Bouliane, zijn vrouw Ingrid Schmithusen en "Dirty Harry". Ingrid Schmithusen is bij ons vooral bekend als zangeres van barokmuziek, terwijl ze in Canada vooral bekendstaat omwille van haar talloze uitvoeringen van hedendaagse werken. Het was lekker, en daarenboven is Denys Bouliane duidelijk een wijnkenner, het was lang geleden dat ik zo'n formidabele wijn mocht drinken. We hadden een aangenaam gesprek, het was ook al zo'n 20 jaar geleden dat ik hem nog zag. Voor zondag heeft hij mij samen met nog enkele andere componisten uitgenodigd om naar zijn huis op 30 kilometers buiten Montréal te komen. Dan zullen we onze recente werken uitwisselen.

Gisteren was een rustige dag, mij 's morgens wat beziggehouden met "huishoudelijke" taken, en wat componeren. Op de middag ben ik gaan lunchen met Pierrette Gingras, de algemeen directeur van het SMCQ. We hebben tal van dingen besproken en mijn projecten overlopen, omdat zij mijn verblijf hier "covert" maar volgende woensdag op toernee naar Frankrijk vertrekt. Ze is heel blij dat er in verband met mijn muziek concrete zaken zullen gebeuren na mijn residentie hier, en we gaan proberen de samenwerking met (onder andere) Ars Musica te versterken.

Gisterennamiddag heb ik dan via het internet naar het concert geluisterd dat Spectra in Amsterdam speelde, met de creatie van de volledige versie van mijn recente "Cardhu" voor 8 instrumenten. Het was een uitstekende uitvoering, die overigens -te oordelen aan de reacties die ik achteraf binnenkreeg- door veel mensen is beluisterd geweest. Dat live-interview is er niet van gekomen, maar niemand die dit erg vond, ik al zeker niet.

Binnen twee uren ga ik naar een rondetafelgesprek in de McGill University, met tal van interessante sprekers, John Adams en John Rea, om de belangrijkste maar te noemen. Daar vertel ik dan volgende keer wat meer over.

#13     8 maart

Het rondetafelgesprek in McGill ging over "distorted time" maar was uiteindelijk niet veel soeps. John Adams heeft zich zelfs niet verwaardigd aanwezig te zijn. Niks nieuws dus onder de zon, die overigens niet scheen eergisteren: het was Belgisch weer, grijs, grauw én het regende voor de eerste keer sind ik hier ben. Na het gebeuren ben ik iets gaan eten met John Rea, als dessert nam ik een chocoladetaart. En, wat ik kreeg was een belachelijk groot stuk waarvan het niet zeker was dat iemand dat überhaupt kon opeten. Het is me tòch gelukt, achteraf zag ik dat het ding op het menu stond aangeduid als een "gâteau suicide" (zelfmoord-taart), en ik heb het na enkele uren geweten! 's Avonds ben ik zelfs niet meer kunnen gaan eten, zo ziek voelde ik me, ik ben dan maar vroeg in mijn bed gekropen en gelukkig werd ik gisterenmorgen weer in topvorm wakker!

Overdag heb ik goed kunnen werken, de zon scheen weer: als je -20° gewend bent geraakt was het bijna tropisch warm (+2°). Ik heb ervan geprofiteerd om wat cadeautjes te gaan kopen voor mijn vrouw en dochters, omdat ik moeilijk met lege handen kan thuiskomen, vind ik.

Gisterenavond ben ik bij componist André Hamel (lid van het bestuurscomité van het SMCQ) uitgenodigd om te gaan eten. Er waren nog enkele andere mensen bij, onder andere twee uitstekende en heel vriendelijke saxofonisten van het "Quasar" saxofoon-kwartet. Het was een leuke avond, die tot in de diepe uurtjes doorging. Daar vernam ik ook dat het zomeruur werd hier, met als gevolg dat mijn nachtrust uiteindelijk heel kort werd...

Vandaag was er dan een grote bijeenkomst in het huis van componist Denys Bouliane in Carignard, op zo'n 25 kilometers buiten Montréal.  Denys en Ingrid wonen in een prachthuis, in een onwaarschijnlijk mooie omgeving. Aanwezig waren onder andere componisten Jean Lesage en Alexa,der Raskatov, Harry Halbreich, heel wat musici, er was ongelooflijk veel eten en wijnen om "U" tegen te zeggen, de wijnkelder van Bouliane mag er trouwens wezen! McGill betaalt z'n professoren kennelijk goed, want ik geloof niet dat hij als componist zoveel geld verdient, toch niet naar mijn weten. Maar het was een heel aangename bedoening en iedereen was in opperbeste stemming.

Morgen heb ik (eindelijk) een ontmoeting met Walter Boudreau, en 's avonds ga ik voor een laatste keer met John Rea eten. Hij zal me dan CD's geven met z'n recente muziek, iets waar ik heel erg naar uitkijk, want ik vind de oudere stukken die ik van hem ken héél goed. Ik vind hem trouwens ook één van de sympathiekste mensen die ik hier ken, dus een extra avond in zijn gezelschap vind ik altijd mooi meegenomen. Het relaas hierover volgt...

#14     11 maart

Eergisteren (maandag) was het een rustige dag, componeren en nog wat rondkuieren in de stad. In de late namiddag had ik mijn ontmoeting met Walter Boudreau, hij had het enorm druk de laatste dagen, repeteren  met het SMCQ voor hun toernee in Frankrijk (hij vertrekt deze avond) en daarenboven een nieuw electronisch werk afmaken. Hij was in het begin van plan me uit te nodigen bij hem thuis, maar het is er dus niet van kunnen komen. Maar we hebben een uiterst aangenaam gesprek 
gehad, vooral over de situatie van jonge (en minder jonge) componisten hier. Als ik het zo hoor moeten wij in Vlaanderen niet teveel klagen, het blijkt hier enorm moeilijk te zijn om als componist te leven, er zijn veel minder opportuniteiten, zelfs niet om les te geven. Veel collega's moeten (bijvoorbeeld) als taxichauffeur werken om aan de kost te komen. Er is natuurlijk ook het immense verschil in het "systeem" van het muziekleven. De orkesten en ensembles zijn verplicht om (een beetje zoals in de Verenigde Staten) sponsors te zoeken, omdat de subsidies hier minimaal zijn, en dat heeft uiteraard een impact op wat en hoe er wordt geprogrammeerd. Hij vertelt me dat het véél 
moeilijker is z'n sponsors warm te maken voor (ernstige) nieuwe muziek dan z'n publiek. Vandaar zijn -in mijn ogen dan- nogal vreemde manier van programmeren. Ik moet wel toegeven dat hij resultaten boekt, en hij is écht heel erg geëngageerd om zijn missie (want zo voelt hij het aan) tot een goed einde te brengen en hij werkt zich te pletter.

Maandagavond gesoupeerd met John Rea en zijn vrouw in een uitstekend restaurant (Franse keuken). Het werd een beetje een Italiaanse avond, omdat John's vrouw Italiaanse is (van geboorte). John heeft trouwens ook Italiaanse roots en spreekt ook aardig Italiaans. Hij heeft me een mooie verzameling CD's gegeven met zijn muziek, die ik de komende dagen ga ontdekken. Zo te zien is hij een van de weinigen (naast R. Murray Schafer) die regelmatig voor orkest schrijft én vooral ook veel wordt uitgevoerd. Er zijn maar drie professionele orkesten in heel 
Québec, maar omdat John van Toronto afkomstig is wordt zijn muziek ook in Engelstalig Canada regelmatig geprogrammeerd. Totaal onverwacht kwam net na het dessert Walter Bourdeau binnenwaaien. Ik had niet verwacht hem nog terug te zien, en de avond werd op een erg prettige (en "moppenrijke") manier afgesloten.

Gisterenmiddag heb ik geluncht met Michel Gonneville. Het was heel prettig hem eindelijk wat uitgebreider te kunnen spreken. We hebben ook mijn lezing voor morgennamiddag wat voorbereid. Hij had al wat van m'n recent werk beluisterd en stelde me echt interessante en indringende vragen, het was duidelijk dat hij een snel doorzicht heeft in een partituur en daardoor een goede leraar moet zijn. Dat belooft voor morgen.

Gistrerenavond heb ik doorgebracht met de vier studenten die me de afgelopen weken bezocht hebben. De bedoeling was niet om te "werken" maar om ons samen wat te amuseren en lekker te gaan eten. Het was een prima avond, er is natuurlijk veel gepraat geweest, en ze bevestigden me in grote lijnen wat Walter Boudreau me maandag al had verteld. De situatie voor jonge componisten is hier lang niet zo gunstig als bij ons. Sommigen onder hen werken in de bouw (!) en/of doen allerhande 
jobs om hun studies te kunnen betalen, soms kunnen ze daardoor een tijd niet componeren. Als ze er dan weer aan beginnen vergt het tijd om er terug "in te komen", en ze beschouwen dat uiteraard als een enorm tijdverlies. Ik heb toch wel de indruk dat de meeste jonge componisten heel weinig steun krijgen, er bestaat niet zoiets als een mogelijkheid tot subsidies van opdrachten, toch zeker niet in de mate zoals wij dat in Vlaanderen hebben. Ik bewonder hun niet aflatend enthoesiasme voor wat ze proberen te doen ondanks hun moeilijke werkomstandigheden.

Binnen een tweetal uurtjes heb ik een ontmoeting met Pauline 
Vaillancourt (de zus van Lorraine) van "Chant Libres", een organisatie die vergelijkbaar is met "Transparant" bij ons. Ik ga mijn eerstvolgend opera-project voor de Vlaamse Opera (m'n Maeterlinck opera) voorstellen, in de hoop dat zij eventueel geïnteresseerd zal zijn om de productie van dat werk na de creatie in Gent (in mei 2011) naar hier te halen. Heel benieuwd wat er uit de bus zal komen. Ik kom erop terug in mijn volgende verslag.

#15 13 maart

De ontmoeting met Pauline Vaillancourt verliep in een uiterst energieke en vertrouwelijke sfeer. Pauline is een prachtmens, weet heel goed wat ze wilt en kan dat op een aangename manier "verpakken". Zelf zegt ze dat ze -naargelang het standpunt- koppig of vasthoudend is. Ik heb haar mijn Maeterlinck-project voor de Vlaamse Opera uitgebreid voorgesteld, en ondanks de eeuwige financiële moeilijkheden bleek ze toch bereid om over een eventuele co-productie en/of reprise van die opera in Montréal na te denken. Het zal nu voornamelijk afhangen van de resultaten van mijn volgende vergadering met Aviel Cahn, die begin april is voorzien.

Gisterenmiddag heb ik geluncht met Jean Lesage, en we hebben mogelijkheden besproken om in de toekomst (binnen zo'n 2 à 3 jaar) een semester te komen lesgeven als gastprofessor compositie. Hij wil dat overwegen omdat hij blijkbaar van de studenten die bij mij geweest zijn uitstekende reacties had gehoord. Hij heeft me ook een CD meegegeven met werk van hem, benieuwd om dat (ook) te ontdekken.
Verder heb ik mijn laatste dagen vooral bezig geweest met lesgeven, ook nog eens voor de Amerikaanse universiteit in Provo via Skype. Dat viel heel goed mee, en we gaan dat zeker nog doen. Deze namiddag wordt er nog een filmpje (interview) gedraaid, onder andere in het Canadese Muziekcentrum. De bedoeling is dat dat filmpje te zien zal zijn op de site van het SMCQ.

Dit is dan mijn laatste dag, morgen kom ik alweer naar huis. De tijd is hier voorbijgevlogen, en ik denk te mogen zeggen dat het aardig wat heeft opgeleverd, of tenminste zàl opleveren. Bepaalde zaken zal ik gewoon moeten afwachten, andere dingen zullen me wat werk en vooral nog enkele vergaderingen kosten, maar uiteraard zal ik dat er voor over hebben... In elk geval ben ik heel blij dat ik deze gelegenheid heb gekregen, en ik kijk uit naar de concrete realisaties die hieruit zullen voortvloeien.

Related Items

Persons/artist(s):Luc Brewaeys (composer, )

Terug Meer nieuws